The theoretical part of the article comprises the complexities of personality as an abstract notion. Subsequently, selected approaches to the vocation and role of a teacher are introduced. They embrace the observations made by Jan Władysław Dawid (1912/1946), a Polish pioneer of education psychology.
Z Wikipedii Jan Władysław Dawid (urodzony 26 czerwca 1859 w Lublinie - zmarł 9 lipca 1914) pedagog, psycholog, pionier psychologii wychowawczej i pedagogiki eksperymentalnej w Polsce. Wykładowca na Uniwersytecie Latającym i w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie. W latach: 1889 - 1897 redaktor Przeglądu Pedagogicznego 1900 - 1905 redaktor Głosu 1906 - 1907 redaktor Przeglądu Społecznego Dawid studiował u Wundta i Ebbinhausa. Do największych jego zasług na gruncie psychologii empirycznej należy szerzenie w Polsce idei prowadzenia badań eksperymentalnych nad dziećmi, nad ich światem wyobrażeń i pojęć, ich myśleniem i inteligencją, a zarazem idei rozwijania umysłu dziecka, jego woli i umiejętności działania. Idee te upowszechniał zarówno przez prowadzenie systematycznych badań i włączanie do nich licznego grona osób współpracujących, jak i przez pisanie książek na temat tych badań i opracowywanie własnych narzędzi badawczych oraz przez tłumaczenie licznych książek z języków obcych. Zainteresowania Dawida związane były z zagadnieniami nauczania początkowego, którego podstawy opracował w dziele Nauka o rzeczach (1892). Przedstawiona przez niego struktura lekcji oparta jest na pięciu stopniach formalnych: przygotowanie apercepcji przedstawienie materiału konkretnego porównywanie i wielokrotne kojarzenie uogólnienie (pojęcia, definicje, prawa, reguły) zastosowanie połączona jest z takimi elementami procesu psychicznego jak: przyjęcie podniet zewnętrznych przeróbka wewnętrzna podniet ruchowa reakcja W swojej rozprawce O duszy nauczycielstwa (1912) Jan Władysław Dawid określa cechy idealnego nauczyciela, jego "duszę". Za najważniejszą wśród nich uważa Dawid miłość dusz ludzkich, a obok niej wymienia potrzebę doskonałości, poczucie odpowiedzialności i obowiązku, wewnętrzną prawdziwość i moralną odwagę. W największym swoim dziele psychologicznym Inteligencja, wola i zdolność do pracy (1911) przedstawia związek pomiędzy inteligencją, wolą i zdolnością do pracy, który można by określić jako apoteozę pracy. Dawid uważał, że umieć, chcieć i móc - to trzy źródła, które zasilają życie ludzkie. "Umieć" to znaczy mieć inteligencję, "chcieć" - wolę, "móc" - zdolność do pracy. Dawid ostatnie cztery lata życia poświęcił mistyce. Zmiana poglądów nastąpiła u niego po śmierci żony w 1910 r. Napisał dwa dzieła poświęcone przede wszystkim studiom nad Jukubem Boehmem. Napisał O intuicji w mistyce, filozofii i sztuce , Kraków (1913) oraz pośmiertnie wydana O rzeczywistości duchowej , Warszawa (1935). Głosił tam że byt pożąda i dąży do objawienia się w stworzeniu i naturze, jednak objawienie jest możliwe tylko przez przeciwieństwa. Przeciwieństwa nie służą jedynie "objawieniu istoty", lecz same stanowią też życiodajny bijący puls rzeczywistości. Rzeczywistość trzeba jednak wciąż na nowo "zdobywać, utwierdzać przeciw atakom zmysłów, rozumu i egoizmu" ( O intuicji w mistyce, filozofii i sztuce, Marek Nowak napisał rozprawę Od pozytywizmu do mistyki. Ewolucja poglądów Jana Władysława Dawida, o której opowiada następująco "Głównym celem pracy było wyjaśnienie jednego z najtrudniejszych do zinterpretowania faktów z życia warszawskiego psychologa - dlaczego ktoś uważany za pozytywistę pod koniec życia stał się mistykiem? Większość badaczy dotąd twierdziła, że w 1910 r. w wyniku samobójczej śmierci żony, Dawid dokonał zupełnie nieoczekiwanego zwrotu w stronę mistyki, w której szukał odpowiedzi na rodzące się wówczas pytania natury egzystencjalnej. Analiza licznych tekstów uzasadnia tezę, że poglądy mistyczne nie są czymś niezwykłym w przypadku takiego myśliciela, jak Jan Władysław Dawid. Do takiego wniosku skłania kilka przyczyn. Pierwszą z nich jest niejednoznaczny charakter doktryny Comte'a, można w niej dopatrywać się elementów religijnych. Następnie trzeba zwrócić uwagę na okultystyczny wymiar warszawskiego pozytywizmu. Kolejną przyczyną, która skłania do odrzucenia poglądu, że w życiu Dawida dokonał się nagły i nieoczekiwany przełom, jest analiza epoki Młodej Polski, w tamtym okresie zwrot w stronę mistyki był zjawiskiem powszechnym." W wydaniach zbiorowych ukazały się: Pisma pedagogiczne (1961) Pisma pedagogiczne pomniejsze, Wrocław-Warszawa (1968) Wybrane publikacje: Nauka o rzeczach (1892) Inteligencja, wola i zdolność do pracy, Warszawa (1911), (późniejsze wydania: (1926), (1927), (1966) O duszy nauczycielstwa, Lublin (1912), (późniejsze wydania: (kopia cyfrowa wydania z 1927), (2002)) O intuicji w mistyce, filozofii i sztuce , Kraków (1913) O rzeczywistości duchowej , Warszawa (1935 [edytuj] Bibliografia pełna bibliografia prac Dawida znajduje się w Bibliografii filozofii polskiej 1896-1918,
authentic, and—as Jan Władysław Dawid said—possessing a higher spiritual element: “the love of human souls.”16 Obvious examples of such people include Socrates, Ignatius of Loyola, Jan Amos Komeń ski, Stanisław Konarski, Maria Montessori, Janusz Korczak, Maria Grzegorzewska, Alexander S. Neill, and many others. Indubitably,
Jan Władysław Dawid (26. juni 1859 i Lublin – 9. juli 1914) var lærer, psykolog, pioner inden for pædagogisk psykologi og eksperimentel pædagogik i Polen . Han var underviser ved Flying University (nu kendt som Society for Educational Courses , også kendt som The Society for Science Courses ) [1] i Warszawa . Siden har han haft adskillige andre roller, herunder redaktør af en række polske tidsskrifter, såsom Educational Review (Przegląd Pedagogiczny) (1889-1897), Voice (Głos) (1900-1905) og Social Review (Przegląd Społeczny) (1906-1907) .[1] [2] Dawid studerede jura ved Warszawa Universitet fra 1872 og tog efter sin eksamen videre til Leipzig og Halle, Sachsen-Anhalt fra 1882 til 1884 for at studere naturvidenskab. Der var han stærkt påvirket af W. Wundt og H. Ebbinghaus. Hans største fordele var på grundlag af empirisk psykologi at udbrede ideen om at udføre eksperimentel forskning på børn, om deres opfattelser og begreber om verden, deres tænkning og intelligens, samtidig med ideen om at udvikle et barns sind, dets vilje og handlingsevner. Disse ideer blev spredt gennem både udførelsen af systematisk forskning, involvering i den talrige gruppe af samarbejdspartnere, ved at skrive bøger om disse undersøgelser, udvikle deres egen forskning og ved at oversætte bøger fra mange sprog. Davids interesse for spørgsmål relateret oprindeligt til uddannelse, som havde udviklet en base i videnskabens arbejde (1892). [1] [2] Hans mange påvirkninger inden for uddannelse, mens han var i Tyskland omfattede skikkelser som Wilhelm Dilthey , A. Lichtwark ,WT Preyer og W. Rein . [1] Da Dawid vendte tilbage til Warszawa, lavede Dawid sin første udgivelse i 1887: Program for psyko-pædagogiske observationer af børn fra fødslen til 20-årsalderen. Dette var også den periode, hvor han begyndte at oversætte tyske, russiske, franske og engelske tekster til polsk og begyndte en af hans hovedværk Object Lessons (udgivet 1891). [1] I 1889 giftede han sig med Jadwiga Szczawińska , lærer og grundlægger af Flying University . [3] [4] På grund af stor politisk aktivitet i Polen på det tidspunkt og vanskeligheder med finansiering (Dawids stilling som redaktør af Głos sluttede i 1905) akkumulerede desværre til sidst Jadwigas liv i 1910 og efterfølgende forværring af Dawids helbred. [1] Dawid flygtede senere til Kraków , hvor han nød autonomi fra det tsaristiske politi. I sin O duszy nauczycielstwa (Lærernes sjæle) (1912) bestemmer Dawid de ideelle karakteristika for en lærer, hans "sjæl". Som den vigtigste blandt dem føler David kærligheden til menneskelige sjæle, og ved siden af det nævner behovet for ekspertise, en følelse af ansvar og forpligtelse, nøjagtigheden af indre og moralsk mod. I sit største arbejde med psykologisk intelligens, viljen og evnen til at arbejde(1911) viser forholdet mellem intelligens, vilje og arbejdsevne, hvilket kunne beskrives som arbejdets glorificering. Dawid mente, at de i stand til og ønsker at kunne - til tre kilder, som leverer menneskeliv. "Know how", det vil sige at have intelligens, "vil" - vilje, "power" - evnen til at arbejde. David vendte tilbage til Warszawa i 1913, fortsatte sine undervisningsaktiviteter og planlagde mange eksperimenter, før han døde i 1914. [1] [2] Han er opført som en af de 100 mest berømte undervisere af International Bureau of Education (IBE). [5]
na przykład Jan Władysław Dawid jako „miłość dusz ludzkich”. Jak przekonywała Katarzyna Dormus w artykule O „duszy nauczycielstwa” w świetle wspomnień gimnazjalistów galicyjskich,
O duszy nauczycielstwa Tytuł: O duszy nauczycielstwa Twórca: Dawid, Jan Władysław (1859-1914) Temat: zawód, nauczyciele Miejsce wydania: Warszawa Wydawca:
Jan Władysław Dawid w swojej rozprawie O duszy nauczycielstwa stawia pytania o to, jakie cechy sprawiają, iż ktoś jest nauczycielem z powołania, co decyduje o wychowawczym sukcesie. Cała rozprawa opiera się na wskazaniu i opisie trzech predyspozycji nauczyciela, które są niezbędnymi warunkami wychowawczego wpływu. Są nimi:
Warto jednak dodać, że duchowa wartość pracy nauczyciela akademickiego (szczególnie jej część Ks. dr hab. ADAM RYBICKI, prof. KUL – Katedra Duchowości Systematycznej i Praktycznej w Instytucie Nauk Teologicznych KUL; adres do korespondencji: Al. Racławickie 14, 20-950 Lublin; e-mail: Rybicki@kul.lublin.pl 1 JAN PAWEŁ II, Encyklika
. 474 302 422 404 225 130 166 135
jan władysław dawid o duszy nauczycielstwa
